Johan Abeling (1953, Emmen)
Academie Minerva, Groningen (1972-1978)
Docenten o.a. Wout Muller en Barend Blankert.
Abeling’s werk valt op door de mysterieuze sfeer die het uitstraalt. De totale verlatenheid die van zijn schilderijen uitgaat, creëert een onwerkelijke sfeer. Hij schildert bij voorkeur het uitgestrekte Noord-Nederlandse landschap waarin hij ontheemd aandoende villa’s, toegangspoorten of grenspalen plaatst.
Hij is gefascineerd door de leegte en de stilte van de noordelijke landschappen en probeert met zo weinig mogelijke middelen een maximale sfeer te creëren.
Alle elementen, die hij gebruikt zijn aan de werkelijkheid ontleend, maar niet in de combinatie die op zijn schilderijen is te zien. Zo wordt een eigen wereld gecreëerd, die alleen in zijn verbeelding bestaat. Zelf heeft hij daarover gezegd: ‘Het gaat om de sfeer, het gevoel dat opgeroepen wordt, het spelen met compositie en licht. Mijn schilderijen zijn als het ware persoonlijkheden met steeds een eigen verhaal en emotie.
Je zou zijn schilderijen ook als een rustpunt in onze huidige drukke maatschappij kunnen zien, als een moment om tot jezelf te komen.
Abeling is een meester in het toepassen van het sfumato, een techniek waarmee diffuus en gefilterd licht gecreëerd wordt. Door het over elkaar heen schilderen van meerdere transparante lagen worden de contouren minder scherp en vervagen de vormen. Deze techniek werd voor het eerst door Leonardo da Vinci toegepast en verhoogt het mysterieuze effect in schilderijen.
